Om dit moment is het topdrukte. De eenjarigen moeten nodig de grond in. Het hele weekend heb ik geplant en geplant: pompoenen in allerlei soorten, courgette "Black Beaty", siergrassen, cosmea, aardbeimais, zinnia's, bekermalva, zomerviolier en bij de stokken siererwten .
Toch ben ik nu nog maar op een kwart van wat de volle grond in moet. Ondanks dat begint de pluktuin al een klein beetje vorm te krijgen. Met al het gegraaf naar wortels van kweek, houd ik continue het einddoel voor ogen, anders is de motivatie snel weg. Zo nu en dan viel er een buitje, maar de grond blijft echter droog. Veel sjouwen met gieters water is dan ook een "must" om de jonge aanplant een goede start te geven.
Toch geeft dat hele werken op het land een prettig "back to basics" gevoel. 's Morgensvroeg zingen de vogels luidkeels, de zwaluwen dansen de hele dag door de lucht, onze hond sprint naar elke kraai die het aandurft om op haar territorium te landen, de fazant komt steeds dichter bij en stoort zich niet meer aan mijn aanwezigheid. Datzelfde geldt voor de reeën, waarvan ik hoop dat ze zich niet zodanig op hun gemak gaan voelen dat ze zich te goed gaan doen aan de pluktuin.
Er valt zoveel om van te genieten. En dan kan ik gaan stressen over alles wat er nog moet gebeuren, maar de üitspraak
manjana, manjana spreekt mij op dit moment iets meer aan
.
De vorig jaar gezaaide zwarte korenbloem, die meer donkerrood is dan zwart.
De akeleien bloeien in grote getale volop.
