LENTESPEURTOCHT

Het blijft koud. Deze maand blijkt volgens de statistieken van KNMI dan ook de koudste maartmaand te zijn sinds 1901. Dit levert behoorlijke vertraging op in de tuin. Ik wilde eigenlijk geen gedoe meer met bakjes met zaaisel in de vensterbanken, maar dit jaar ontkom ik er niet aan. Toch als je door de tuin speurt, ontdek je steeds meer planten in bloei, zoals:

de sneeuwklokjes, die al dik twee weken in bloei staan.

De eerst bloeiende rododendron.

 Het lenteklokje, vaak verward met het sneeuwklokje, maar herkenbaar aan de grotere bellen met groengele stipjes.

.De helleborus staat ook al enige tijd in bloei. 's Morgens hangt íe helemaal plat door de nachtvorst, mar narmate de temperatuur overdag stijgt staat 'ie weer te stralen.

 De corcussen zijn natuurlijk ook van de partij.

Het stinkend nieskruid (helleborus) staat op het punt om te ontluiken.

en wordt vergezeld van blauwe druifjes en primulaatjes.

Longkruid is de laatste plant die ik op mijn speurtocht heb kunnen ontdekken, die op het punt staat te gaan bloeien. Dus ondanks de kou, de lente is er al volop.

LENTESNEEUW

Nu mag afgelopen donderdag de lente wel zijn begonnen, maar de weergoden dachten daar heel anders over. Dikke vlokken sneeuw dwarrelden naar beneden en hulden alles weer in een witte deken.

De aanhoudende kou zorgt ervoor dat de zorgvuldig gemaakte planning al danig in de war is. Ik loop hopeloos achter, maar tegelijkertijd weet ik ook niet wat ik moet doen in de hard bevroren grond.

Voor volgend jaar moet ik toch maar kijken of ik de kas kan isoleren met noppenfolie en een verwarming kan aanleggen op zonnenenergie. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn, denk ik. Ik kan dan verantwooord toch op tijd aan de slag met voorzaaien.

Het sneeuwklokje houdt ondertussen dapper stand in de sneeuw.

Ook de crocussen en de helleborussen zijn niet van het bange soort. Ik verwacht nu een ware explosie van lentepracht als de kou eenmaal is verdwenen. Het wordt dan hard werken, maar ik kijk er enorm naar uit.